Comic Con 2025: Doctor Who
En hoe bizar het is om je idolen te ontmoeten
Zoals je vorige week al hebt kunnen lezen, heb ik The Doctor(s) ontmoet. David Tennant en Billie Piper. Hoewel ik er echt geen spijt van heb dat ik met hun op de foto ben gegaan, is het me wel duidelijk geworden dat je, mits je kiest voor zo’n Photobooth ticket, niet heel veel persoonlijk contact hoeft te verwachten. Ik kan het niet anders omschrijven dan lopende band werk. Je wacht in een rij en mag één voor één naar voren komen om jezelf op de foto te vereeuwigen met jou gekozen artiest.
Het ging zo snel en ik was zo onder de indruk van het feit dat iemand die ik normaal alleen maar op tv zie nu ineens voor me stond… Ik wist mezelf geen houding te geven. Je hebt oprecht zo weinig tijd om jezelf te herpakken en een beetje sociaal te doen. Voordat je het weet is ‘jouw moment’ voorbij en dat was voor mij wel een beetje teleurstellend. Het grappige is, dat de acteur zelf daar ook niks aan kan doen.
Feitelijk is, in dit geval David Tennant, gewoon aan het werk. Hij heeft een uur om met fans op de foto te gaan, daarna wordt hij op het podium verwacht om mee te doen aan een Q&A, wat een half uur zal duren. Vervolgens moeten hij en Billie Piper zich klaar maken een duo fotoshoot met fans… Tijd is geld en dat was voelbaar. De planning zat zo strak in elkaar dat er gewoonweg geen ruimte leek voor een kort praatje.
De bijzondere dynamiek tussen een artiest en een fan
Waar ik zelf erg last van had toen ik hem dan eindelijk zag (los van sprakeloos zijn en een complete error hebben, omdat hij ineens voor je staat en je geacht wordt te lachen voor het vogeltje) Was dat ik me ineens realiseerde dat wij vreemden waren voor elkaar.
In de rij voor de foto waren we aan het bedenken wat we tegen hem wilde zeggen als we de kans kregen. Ik vroeg me nog af of ik om een knuffel zou kunnen vragen. Misschien kon ik dan meteen zeggen wat Doctor Who voor mij heeft betekent, maar toen ik daar stond dacht ik: ‘Wat heeft hij daar aan? Wie ben ik om hem te knuffelen? Ik zelf heb echt grenzen, ik ga geen volslagen vreemde knuffelen. Mag ik dat dan van hem verwachten?
Ik realiseerde me dat ik eigenlijk vooral fan ben van zijn werk. De personages die hij tot leven brengt, daar wil ik het liefste mee praten. David Tennant de persoon? Daar weet ik bar weinig van, en zoals gezegd is er gewoon geen tijd om elkaar op dat niveau te leren kennen.
Als ik mijn interactie met hem ergens mee moet vergelijken, dan is het met een ultra snelle speeddate. Met foto aan het einde, want dat is toch een leuk aandenken! Echt hoor, dezelfde gevoelens van ongemak. Wat moet ik nou weer zeggen? Vind ik hem eigenlijk wel leuk?
De relatie tussen fan en artiest is gewoon heel raar. Als fan heb ik hem op een voetstuk gezet, maar ik ken hem daar helemaal niet goed genoeg voor. Hiermee bedoel ik niet hij niet leuk is, maar wel gewoon mens.
Goed, voordat jullie nu allemaal denken dat een dagje Comic Con Utrecht met The Doctors helemaal niks is. Zo simpel ligt het niet, ik heb David Tennant ook gezien tijdens zijn Q&A en daar was hij top Tennant! Geduldig luisteren naar de vragen van fans, bedachtzaam antwoorden en af en toe wat humor erin gooien. Echt heel erg leuk!
Als je de twee activiteiten met elkaar vergelijkt is het ook logisch dat hij zich daar misschien meer op zijn gemak voelt. Op een podium, op gepaste afstand vragen beantwoorden, is echt heel iets anders dan een uur lang met allemaal vreemden mensen op de foto gaan. De ene fan nog nerveuzer dan de ander. Er kwam ook geen einde aan die rij.
Billie Piper
Ik kan dit blog niet eindigen, zonder het te hebben over de nieuwe vrouwelijke Doctor, want ja daar mocht ik ook nog mee op de foto (Cadeautje van de 27ste Doctor) en hoewel het wellicht even snel ging als bij David Tennant, voelde ik me bij haar toch nét wat meer op mijn gemak. Ik wist bij haar wat ik kon verwachten van zo’n foto én heel belangrijk. Het was bij haar een stuk minder druk.
Waar de rij bij David Tennant niet leek op te houden, waren er bij Billie Piper maar twee wachtenden achter mij, waardoor ik het zowaar aandurfde om haar wat te vragen en wat te zeggen. Wat ik zei is niet zo belangrijk, wat ik vroeg was: Can I have a hug… en die kreeg ik!
Al met al heb ik echt een hele leuke dag gehad. Na de foto’s zijn we bij de Tardis langs geweest en heb ik heeel even gedaan alsof ik The Doctor was. We hebben nog even gegeten en wat rondgesnuffeld in The Artist Alley
Het allerbelangrijkste blijft: Ik heb mijn foto’s met The Doctors!